Gdy mówi się o językach programowania to najczęściej na myśl przychodzą nazwy takie jak PASCAL, C, C++ czy JAVA. Jednak sama nazwa niewiele mówi o tym czym jest język programowania. Każdy z nich musi zawierać 3 elementy, które połączone dają w pełni funkcjonalny twór. Są to składnia, semantyka i typy danych. Składnią nazywamy zbiór dostępnych symboli wraz z zasadami łączenia ich w większe struktury. Semantyka definiuje precyzyjne znaczenie użytych symboli oraz ich funkcję. Natomiast typy danych mówią na czym obecnie pracujemy. Czy jest to liczba całkowita, czy jest to ciąg znaków ASCII. Dopiero posiadając zdefiniowane te części języka można przejść do otoczki, która pozwala zwykłemu programiście efektywnie korzystać z języka. Jest to zbiór bibliotek standardowych. To właśnie w nich zawarte są najważniejsze, bo najczęściej używane, funkcje obsługujące operacje wejścia-wyjścia, dostęp do plików, zarządzanie pamięcią i wiele innych, bez których nie wyobrażalibyśmy sobie programowania.
Dodatkowo każdy język musi albo posiadać kompilator, albo interpreter. Kompilator zamieni napisany kod źródłowy na kod maszynowy i umożliwi jego wykonanie na określonej maszynie, natomiast interpreter jest to program, który wykona polecenia, które zawarliśmy w kodzie.
Ostatecznie sumą składni, semantyki, typów danych, jak również kompilatora lub interpretera jest język programowania. Teraz możemy się zabrać za pisanie kodu źródłowego. A następnie spędzić pół nocy na debugowaniu. Miłego programowania.